Indonesische onafhankelijkheidsoorlog

De Indonesische onafhankelijkheidsoorlog begon na de capitulatie van Japan met het uitroepen van de Republiek Indonesië op 17-8-1945.
De oorlog eindigde met de overdracht van de soevereiniteit van de voormalige kolonie Nederlands-Indië in december 1949.

Geschiedenis

Sinds 1596 het eerste Nederlandse schip het toekomstige Indonesië bereikte, voeren Nederlanders er oorlog en bezetten ze gebieden van de lokale bevolking.

De onafhankelijkheid die op 17 augustus 1945 door Soekarno is uitgeroepen werd door Nederland niet geaccepteerd.

In de periode september 1945 tot april 1946 vertrekken er ongeveer 15 duizend Nederlandse vrijwillige militairen naar Nederlands Indië.

In 1946 word het Katholieke Thuisfront opgericht. Een burger organisatie die de uitgezonden militairen een hart onder de riem wilden steken. Zo maakten Nico Barten, Louis Barten en hun moeder een grammofoon opname om de jongens in Nederlands-Indië te ondersteunen.

Tussen 20 juli 1947 en 4 augustus 1947 stuurt de Nederlandse regering 200 duizend militairen naar de kolonie Nederlands Indië om de opstand met geweld te onderdrukken. Codenaam: Product. Waaronder 33 jongens uit Aarle-Rixtel. Dit werd voorheen: Politionele actie genoemd.

Van 19 december 1948 tot 5 januari 1949 volgt een tweede poging van de Nederlandse regering om de opstand te breken. Tweede militaire actie. (Voorheen: Politionele actie)

Nederland werd door de internationale gemeenschap sterk onder druk gezet om Nederlands Indië op te geven. Er volgt een ronde tafel conferentie in Den Haag, met de onafhankelijkheid van Indonesië als resultaat in december 1949.

Nieuw Guinea blijft buiten deze onafhankelijkheid van het nieuwe Indonesië en blijft nog een twist punt.

Militairen uit Aarle-Rixtel

Lijst van militairen uit Aarle-Rixtel die zijn uitgezonden naar Nederlands-Indië